De opleiding Beeldende Kunsten aan campus Sint-Lucas Gent is een gemeenschap van kunstenaars en ontwerpers, theoretici, studenten, docenten en omkaderend personeel die elkaar vinden in de beoefening, beschouwing en ontwikkeling van kunst en ontwerp. Het is een genereuze plek voor artistieke ontmoetingen met continue uitwisseling, overdracht en studie vanuit gedeelde artistieke interesses, eigen fascinaties en maatschappelijk engagementen. In een open en genuanceerd gesprek worden verleden, heden en toekomst op elkaar betrokken om werk te maken, ideeën over te dragen en standpunten in te nemen, telkens vanuit de ambitie om de voortgang en de voorlopige uitkomsten van dit open gesprek met het brede artistieke en maatschappelijke werkveld te delen.
Op de campus Sint-Lucas Gent worden in de bacheloropleiding negen specialisaties aangeboden: Grafisch ontwerp (afstudeerrichting Grafisch ontwerp), Illustratie, Grafiek & Tekenkunst, Schilderkunst, Mixed Media, Sculptuur, Glas & Keramiek (afstudeerrichting Vrije kunsten) en Textiel (afstudeerrichting Textielontwerp). In de masteropleiding valt het onderscheid weg; elke student werkt er een persoonlijk project uit (de afstudeerrichtingen worden wel nog benoemd).
De opleiding Beeldende kunsten wordt geflankeerd door de onderzoekseenheid Image. Deze onderzoekseenheid is een verzamelplaats voor onderzoek in en over de kunsten waarbij het statuur en de creatie van het beeld centraal staan. Beelden nemen een bijzondere plaats in binnen onze hedendaagse cultuur. Ze zijn alomtegenwoordig en hun impact op de manier waarop we de wereld kennen en vormgeven is nauwelijks te onderschatten.
De kunsten zijn altijd al gericht geweest op het maken, functioneren en begrijpen van beelden, maar het gemak waarmee beelden vandaag verspreid en gereproduceerd kunnen worden, heeft ook binnen de hedendaagse kunst en de ontwerppraktijk voor een herwaardering van en andere omgang met het beeld gezorgd.
Het onderzoek waarover binnen de onderzoekseenheid gaat voorbij aan een louter talig discours en wordt gevoed vanuit verschillende invalshoeken, media en disciplines. Daarbij is er zowel plaats voor theoretisch als praktijkgebaseerd onderzoek dat een draagvlak vindt in de onderwijspraktijk binnen het hoger kunstonderwijs.
Hoofd onderzoekseenheid Image: dr. Tom Van Imschoot
De onderzoekseenheid Image verenigt vijf onderzoeksgroepen: ↴De opleiding heeft op de campus meerdere vaste toonplekken waar voor kortere of langere duur door studenten, docenten of externen tentoongesteld wordt. Deze plekken worden tevens ingezet voor voorstellingen, lezingen, symposia en andere evenementen.
Aan de straatzijde van de Residentie (Alexianenplein 1) hangen de kaders aan de muren waarin affiches van eigen makelij worden tentoongesteld.
In het hoofdgebouw (Alexianenplein 2) bevindt zich de Carré. Dit indrukwekkende koepellokaal biedt ruimte voor langlopende tentoonstellingen en projecten met en door externen, en voor lezingen en evenementen. Er zijn binnen enkele ateliers ook verschillende eigen initiatieven zoals de Mitte, de Muur en de Vitrine.
Met “Michel Petrucciani” keert filmmaker Michael Radford, na fictiefilms als “Il Postino” en “The Merchant of Venice”, terug naar zijn roots als documentairemaker. Hij vertelt het verhaal van de Franse jazzpianist Michel Petrucciani, een kleine man die uitgroeide tot een grote meneer binnen de wereld van de jazz. Hij speelde samen met de groten der aarde zoals Dizzy Gillespie, Jim Hall en Wayne Shorter. Zijn talent leverde hem tal van onderscheidingen op, waaronder de prestigieuze Légion d’Honneur in 1994. Michel Petrucciani was een opmerkelijke verschijning, zowel muzikaal als fysiek. Reeds op jonge leeftijd viel Petrucciani ten prooi aan de brozebottenziekte, een erfelijke aandoening die naast een broos skelet ook verantwoordelijk was voor zijn kleine gestalte. Uiteindelijk zou hij in 1999, op amper 36-jarige leeftijd, aan een longontsteking overlijden. Aan de hand van interviews en een schat aan archiefmateriaal schetst Radford het portret van een rasartiest. Een man die, ondanks zijn korte leven en fysieke beperkingen, zijn onuitwisbare stempel drukte op de hedendaagse jazz.
